Grzyby psylocybinowe – rodzaje

Grzyby psylocybinowe – zanim zaczniemy

Grzyby psylocybinowe cieszą się coraz większym zainteresowaniem ze strony naukowców, ale i osób zmagających się z dolegliwościami natury psychicznej. Wiele się mówi o ich właściwościach, jakie mogą pomagać potencjalnie w depresji. Niektórzy jednak decydują się sięgać po nie z czysto rekreacyjnych powodów, chcąc skosztować wrażeń z życia osób, będących latach 60. XX wieku pionierami w zakresie testowania takich substancji. Należy jednak na początku zaznaczyć, że zarówno hodowla, jak i handel grzybami z tej grupy jest zakazany i wiąże się z konsekwencjami prawnymi. Niemniej warto poznać gatunki grzybów, należących do tej luźnej rodziny.

Grzyby psylocybinowe – co je łączy?

Grzyby psylocybinowe to dość luźna grupa tych form życia, jeśli chodzi o „pokrewieństwo”. Mogą one bowiem należeć do zupełnie odmiennych rodzin. Ogniwem spajających je jest obecność w ich owocnikach substancji, którą powszechnie uznaje się za odurzającą – psylocybiny. Stąd zresztą nazwa tej grupy. To organiczny związek chemiczny o właściwościach psychodelicznych. Rzadziej wywołuje halucynacje, jednak znacznie wpływa na postrzeganie rzeczywistości przez osobę decydującą się na zażywanie tego typu środków. Ponadto wpływa na nastrój oraz funkcje poznawcze. Dlatego też preparaty zawierające tę substancję są testowane pod kątem zastosowania w psychiatrii.

Jakie natomiast grzyby zalicza się do psylocybinowych? Zachęcamy do lektury!

Psilocybe semilanceata – Łysiczka lancetowata

Nazywana także kołpaczkiem lancetowatym, cierniówką i bedłką łysiczka lancetowata to jeden z grzybów psylocybinowych, który występuje m.in. w Polsce. Produkuje on niewielkie owocniki z kapeluszem o średnicy do 2 cm z szerokimi blaszkami. Zwykle są mokre i mają barwę od oliwkowego do jasnobrązowego (również z drobnymi plamkami). Gdy się go wysuszy, ma barwę jasnosłomkową lub nawet ochrową. Kształt kapelusza jest tępo stożkowaty z ostrą brodawką w centrum, z czasem zmienia się w dzwonkowaty. Trzon łysiczki lancetowatej ma wysokość zazwyczaj od 3 do 15 cm i średnicę do 3 mm. Elastyczny i walcowaty, pusty w środku. Na powierzchni jest gładki lub wzdłużnie włókienkowaty, ochrowy.

Grzyby te występują w wielu regionach Europy, Australii, Nowej Zelandii i obu amerykach. W Polsce występuje relatywnie rzadko, rosnąc na terenach otwartych, w tym pastwiskach, łąkach, trawnikach i polanach. Owocnikowanie przypada na okres od sierpnia do października.

Psilocybe mexicana – Łysiczka meksykańska

Psilocybe Mexicana to kolejny przedstawiciel grzybów, który zawiera psylocybinę. Jak sama nazwa wskazuje, występuje on przede wszystkim na obszarze Meksyku oraz w Gwatemali. Cecha charakterystyczna tej łysiczki to niewielki kapelusz, sięgający zwykle od 1,2 cm do 2 cm średnicy. Owocnik wyrasta maksymalnie do 5 cm, jest brązowawy i blaszkowaty. Za najpodatniejszy grunt do wzrastania uważa się gleby silnie zanieczyszczone zwierzęcymi odchodami.

Ciekawostkę stanowi fakt, że był on wykorzystywany jako środek halucynogenny przez Indian Ameryki Środkowej. Szamani i wojownicy używali go w różnych obrzędach, mających na celu m.in. przeżycie odmiennych duchowych stanów, jak i zbliżenie do bóstw.

Psilocybe Cubensis – Łysiczka kubańska

To prawdopodobnie jeden z najszerzej znanych grzybów, zawierających psylocybinę. Psilocybe Cubensis, wbrew pozorom nie rośnie tylko na Kubie, ale i na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Podobnie jak wyżej wskazane, woli gleby znajdujące się na pastwiskach, gdzie nie brakuje ich odchodów.

Kapelusz tego gatunku ma średnicę sięgającą 10 cm. Jest szeroki i lekko stożkowaty, ale zdarzają się też owocniki owalne lub dzwonowate. W dojrzałej formie zasnówka ma garbkowatą powierzchnię. Trzony zwykle są białawe, a kapelusz – brązowy z odcieniami żółci. Blaszki Psilocybe Cubensis są przyrośnięte, jednak w niektórych okazach odchodzą od powierzchni. Trzon wyrasta nawet do 15 cm wysokości i może być gruby na 1,5 cm.

O tych jeszcze warto wspomnieć

Powyżej wymienione gatunki grzybów psylocybinowych należą do najpowszechniej spotykanych. Oprócz nich jednak wyróżnia się jeszcze psilocybe tampanensis – rzadki grzyb znajdowany przede wszystkim na obszarze Florydy i Missisipi oraz Copelandia Cyanescens, rosnący m.in. na Hawajach i Bali. Każdy z nich ma nieco inne działanie, ze względu na fakt, że ich owocniki zawierają różne stężenia nie tylko psylocybiny, ale i innych substancji psychoaktywnych. Wiele z nich jednak cieszy się zainteresowaniem naukowców jako potencjalne surowce na leki.